The concept of Planetary Health is too human-oriented. The emphasis here is mainly on the consequences for our health through global environmental disturbances. Later definitions are already better, with the focus more on the health of our planet and the realization that human health ultimately depends on the health of the planet. For example, climate change and the decrease in biodiversity are unhealthy for the earth and everything that lives on it, including humans. However, the field of Planetary Health is more than that. It is not only the realization that everything is connected, but also the realization that it is not nearly enough to keep the planet ‘as it is’. Positive, regenerative development must take place to keep the planet and everything on it healthy. This also includes a different way of dealing with our earth, a change of perspective. When we respect our planet, we respect life, we respect ourselves. That is also what I believe Planetary Health stands for. Taking sustainability to the next level!
Read, watch or listen to my inaugural address regarding the Chair Planetary Health below:
After being a professor of Sustainable Development for more than 18 years, I am proud to let you know that – as of today – I will hold the chair Planetary Health at Maastricht University.
For me, Planetary Health has always been the foundation of sustainable development. However, the sustainability debate has been hijacked in recent years by industry and governments. Their view regarding sustainable development significantly has been subordinate to the dogma of economic growth with little regard for planetary health. How shortsighted this is, has been illustrated by the various outbreaks of zoonotic diseases (with corona as one of the latest examples), our current climate crises and the global decline of biodiversity. These are just some examples, but it is increasingly clear that our own well-being is closely connected with the health of the planet on which we live.
It is not nearly enough to keep the planet ‘as is’. There has to be a positive, regenerative development in order to make the planet, and everything on it, healthy. If we respect our planet, we respect life, we respect ourselves. That is also what the new chair Planetary Health stands for. Taking sustainability to the next level!
Tekst door Maurice Timmerman, gepubliceerd in de Observant
Kun je als wetenschapper tegelijk een activist zijn? Komt je onafhankelijkheid dan niet in het geding? En wat als je met je wetenschappelijke bevindingen andere activisten tegen de haren in strijkt en je inbox volstroomt met haatmails?
Het zijn vragen die afgelopen dinsdag aan bod kwamen tijdens een online UM-symposium, op touw gezet door het Platform voor Onderzoeksethiek en Integriteit en het Platform for Community-Engaged Research.
Recordings of a livestream discussion about the tension between activism and academic research.
Een van de drie panelleden, onderzoeker Astrid Offermans, vindt dat academici bij hun leest moeten blijven. “We moeten betrouwbare kennis leveren, waarbij we ons onafhankelijk opstellen en open staan voor andere perspectieven. Dat doen activisten niet. Het gevaar is dat activistische wetenschappers aandacht belangrijker vinden dan methodologische zuiverheid, dat ze willen overtuigen in plaats van analyseren, een sexy verhaal voor het voetlicht brengen in plaats van de eerlijke, saaie waarheid.
Jane Goodall
De andere twee panelleden zijn het daar niet mee eens. Pim Martens, hoogleraar duurzame ontwikkeling, noemt zichzelf een ‘scientivist’. “Dat is een publieke intellectueel, denk aan Einstein, die het als een morele verplichting ziet om zich als burger in te zetten voor een betere wereld. Of Jane Goodall die haar leven lang chimpansees bestudeerde en het later opnam voor deze dieren, die benadrukte dat ze net als mensen een emotioneel leven hebben, met waardevolle relaties.”
Wetenschappers twijfelen voortdurend, doet Martens dat ook als activist, vraagt spreekstalmeester Teun Dekker, hoogleraar filosofie aan het University College.
Zeker, zegt de duurzaamheidsprof. “Ik vraag me weleens af of ik met een mars moet meelopen, of ik blogs over een onderwerp moet publiceren. De grens tussen wetenschap en activisme is soms delicaat.
Farmaceut
Het derde panellid, Maurice Zeegers, hoogleraar epidemiologie, schaart zich achter Martens. “Ik zou haast willen zeggen: alle activisten zouden wetenschappers moeten zijn. Zoeken naar waarheid, zoals Offermans dat benadrukte, gaat goed samen met engagement, maar ook met onderzoek voor het bedrijfsleven. Ik werk op dit moment samen met een advocatenkantoor dat een zaak aanspant tegen een farmaceut.”
Dekker: “Hoe leg je uit dat je wel hun geld accepteert, maar niet per se zegt wat ze willen horen?”
Zeegers: “De bedrijven waar ik voor werk, willen juist die wetenschappelijke conclusie horen, ook als het ze niet uitkomt. Die integriteit is wat wetenschap waardevol maakt.
Gestalkt
Wat als je als ‘scientivist’ te maken krijgt met groepen die je wetenschappelijke conclusies van tafel vegen, vraagt iemand uit de ‘zaal’? “De nachtmerrie van elke wetenschapper”, zegt Dekker , “dat je tienduizend e-mails op je dak krijgt, die niet allemaal even prettig zijn.”
Toch deelt ook Zeegers zijn resultaten op sociale media. “Het is belangrijk om met je poten in de modder te staan, om te begrijpen wat er speelt in de samenleving. En ja, bevindingen die mensen tegen de haren in strijken, moet je ook plaatsen. Als ze maar wetenschappelijk aan de eisen voldoen.”
Martens: “Je hebt niet alles in de hand. Soms verstuur je een tweet, net iets te snel, en dan blijkt dat die een eigen leven gaat leiden. Maar goed, als je werk je passie is, dan wil je dat ook op sociale media delen. Niemand wordt graag gestalkt, maar dat is niet alleen een angst van wetenschappers, maar ook van politici. Het voordeel is dat je als wetenschapper een betrouwbare bijdrage kunt leveren aan discussies.”
Als epidemioloog krijgt Zeegers in deze tijden van corona vaak vragen over vaccinaties. “Je ziet dat de samenleving steeds meer gebruik maakt van wetenschap. En de studies die in de media passeren, kan ik in perspectief plaatsen. Ik vind dat mijn plicht.”
Vele waarheden
Nieuwe vraag uit de zaal, aldus Dekker. “We hebben de mond vol van objectiviteit, waarheid, onafhankelijkheid. Waarom geven we niet gewoon toe dat dit niet bestaat? Is het in stand houden van de pretentie niet gevaarlijker dan toegeven?”
Offermans: “Ik snap wat hier wordt bedoeld, maar ik denk dat de wetenschappelijke zuiverheid en analyse het verschil maken. Zijn er één of vele waarheden, over die vraag kun je lang debatteren, maar zolang je de werkelijkheid academisch benadert is het prima.”
Zeegers: “Objectiviteit bestaat inderdaad niet, iedereen is bevooroordeeld, dat denk ik ook. Maar dat betekent niet dat we niet meer op onze wetenschappelijke methoden kunnen vertrouwen.”
Wereldvrede
Dat wetenschappers ijveren voor een goede zaak vindt Offermans prima, maar liever niet op hetzelfde terrein waarop ze onderzoek doen. “Ik zou dat scheiden.”
Dat lukt niet altijd, zegt Martens. “In een interview word je toch vaak op beide rollen aangesproken. Maar waarom zou je je intellectuele kracht niet gebruiken als activist? Ieder zijn eigen expertise, en als dat gezag oplevert, waarom niet?”
Einstein is daar een goed voorbeeld van, zegt Dekker. “Een groot natuurkundige, maar wat wist hij nou van de wereldvrede, waar hij zich zo voor inzette?”
Martens: “Wat weet Leonardo DiCaprio van klimaatverandering? Maar toen hij daar een paar jaar geleden een speech over gaf, gebeurde er iets. Hij heeft in ieder geval meer bereikt dan ik en mijn collega’s met al onze vakartikelen. Want de klimaatboodschap, die nu gemeengoed is, probeerden wij dertig jaar geleden al aan de man te brengen. Niemand luisterde toen, heel frustrerend.”
Eerlijk
Volgende vraag: hoe belangrijk is objectiviteit en onafhankelijkheid als ondertussen de planeet in brand staat?
“Het illustreert hoe impopulair mijn stellingname is”, zegt Offermans. “Maar er zijn alternatieven. Je kunt je ook opstellen als een eerlijke beurshandelaar, en alle opties en scenario’s laten zien vanuit wetenschappelijk perspectief. Daar hebben beleidsmakers veel baat bij.”
Maar hoe houd je jezelf op het eerlijke pad, vraagt Dekker.
Martens: “Mijn ervaring is dat zo goed als alle onderzoekers eerlijk zijn.”
Dekker: “Uit een enquête bleek onlangs dat 52 procent van de onderzoekers toegeeft niet altijd volledig integer te zijn. Hoe kan een universiteit eerlijkheid stimuleren?”
Zeegers: “Dan moet je ook naar de cultuur kijken, en daarbij spelen bijvoorbeeld zaken als werkdruk een rol. Maar buitengewoon belangrijk is dat je als onderzoeker een goede mentor bent en het goede voorbeeld geeft aan je promovendi. Er zijn trouwens ook survey’s waaruit blijkt dat 98 procent van de wetenschappers integer is. Onderzoekers zijn, denk ik, goede mensen.”
Our relationship with the natural environment and animals has changed dramatically over time. In this webinar, we will discuss past patterns and future pathways with representatives of various indigenous cultures and religious beliefs. Learning from them about our relationship with animals may be a way we can begin to address the sustainability challenges we see today.
This webinar is free of charge, but you need to register by sending an email before 10th April to marjolijn.staarink@vu.nl. The link for the webinar will then be sent to you in due time.
Program
18.30-19.15 Introduction and movie ‘Animals Are Running Away From Us’ by Pim Martens
Meteorologist and Nobel Prize winner Paul Crutzen died in his hometown Mainz on Thursday 28 January 2021
Paul Crutzen was awarded an honorary doctorate on Monday 14 January 2013 during the 37th anniversary (Dies Natalis) of Maastricht University. I had the honor to act as honorary promoter. I met Paul Crutzen during lectures we both gave to PhD students at the Polytech Grenoble. I got to know Paul Crutzen as a very nice, calm and modest man. Certainly not someone who shouts his Nobel Prize status from the rooftops. As scientific friends we kept in touch over the years.
Paul Crutzen has been a source of inspiration for me. Not only as a person – in an academic world where a lot of attention is paid to the ones with the biggest mouth, he was a relief – but also in terms of his scientific endeavors. Paul is someone who transcends boundaries, who is not only concerned with chemistry, but is also concerned with social issues, such as human rights. He told me, while we had lunch together during the break of our lectures, that when doing interdisciplinary research you need to be thick-skinned. However, if you persevere, the intellectual reward and social relevance is worth it.
The death of Paul Cutzen received extensive attention in the various media. To my knowledge, this was hardly the case in the Limburg media. While the laureate, in addition to Peter Debije, is the second Nobel Prize winner with South Limburg roots (from his grandfather’s side). A brief statement appeared in De Limburger newspaper the day after his death. That was all.
Until now, Maastricht University and its magazine Observant paid no attention at all to the death of Paul Crutzen. An In Memoriam in the Observant of the honorary doctor of Maastricht University would have been appropriate. In fact – I would argue for the establishment of a Paul Crutzen Institute – which focuses on interdisciplinary research into the Anthropocene (also a concept launched by Paul), global environmental problems such as climate change and biodiversity loss. Not only urgently needed at Maastricht University, but also a fitting tribute for this endearing, great thinker.
(With thanks to the genealogist Funs Patelski, editor of the Limburgs Tijdschrift voor Genealogy, who researched the Limburg ancestors of Paul Crutzen; Dutch version in Observant)
Workshop summary: The Green Deal: what are its implications for animals and nature?
In January 2021 a workshop The Green Deal: what are its implications for animals and nature? was organized by an Erasmus+ Jean Monnet project RELAY. The workshop examined the policies behind the Green Deal in relation to the role of Nature and Animals in our Society and discuss the Green Deal’s shortcomings with regard to the “voiceless” members of the European society and of the regions beyond the EU that might be affected by Green Deal-related policies. By doing so, the central question of the webinar was: “What are the current issues with regard to the ‘true’ sustainability goals the Green Deal should pursue and what actions are required to give animals and nature a more prominent role in the Green Deal debates?”
PIM MARTENS 